Genieten

Friends of Rosa: kleding voor kinderen en jongeren met een beperking

Het sluimerde al een tijdje bij Cathy Moelans. Hoewel ze een fijne en goedbetaalde job had bij een internationaal bedrijf, begon het na haar veertigste verjaardag te kriebelen en droomde ze van een eigen zaak. Pas nadat ze geconfronteerd werd met Rosa – een kindje met serieuze beperkingen – vielen de puzzelstukjes in elkaar.

Tekst: Miet Waes - Foto's: Friends of Rosa
Cathy Moelans: "Het geeft me voldoening dat ik ouders en kinderen gelukkig kan maken met kleding die niet alleen mooi oogt, maar ook comfortabel en praktisch is. "

 

Driejarige opleiding modeontwerp bij Syntra
Cathy: “Omdat ik van mode, naaien en ontwerpen hield, startte ik een driejarige opleiding modeontwerp bij Syntra in Hasselt. Tekenen, ontwerpen en patronen snijden, kwamen er aanbod. Dat was wat ik beroepshalve wilde doen, maar ik had er geen benul van dat je daar je brood kon mee verdienen, laat staan om een eigen label op de markt te brengen.

Rosa was het zorgenkindje in de crèche van mijn dochtertje. Ze viel onmiddellijk op omdat ze in een rolstoel werd gebracht, niet kon zitten, stappen of praten. Ik geraakte bevriend met haar moeder. Caroline vertelde me van de traumatische bevalling van Rosa. Zuurstoftekort veroorzaakte een hersenverlamming zodat het snel duidelijk was dat Rosa met serieuze beperkingen verder moest leven. En of dat nog niet erg genoeg was, vond ze het zo frustrerend dat ze voor haar dochtertje geen mooie kleding vond. Caroline probeerde om zelf kleding te maken, maar had daar eigenlijk geen tijd voor. ‘Er bestaat kleding voor kinderen met een beperking, maar meestal is die oersaai en uitgevoerd in eentonige kleuren en vormen. Ik vertik het om mijn oogappel in een wijde joggingsbroek of dikke trui te stoppen’, vertrouwde ze me toe. Vanaf dat moment begon het idee voor een eigen kledinglijn te borrelen.”

“Ik vertik het om mijn oogappel in een wijde joggingsbroek of dikke trui te stoppen.”

Cool, hip, kleurrijk maar ook praktisch
“Ik ging de uitdaging aan: een kledinglijn ontwerpen voor kinderen en jongeren met beperkingen, die er leuk, hip en kleurrijk uitziet, maar ook gemakkelijk te hanteren is door de ouders en de verpleegkundigen. Ik voerde lange gesprekken met Caroline en Bart, de ouders van Rosa, maar ook met andere ouders, verzorgenden en kinesisten. Ik zocht op internet naar kledij en accessoires voor kinderen en volwassenen met beperkingen liet me hierdoor inspireren, maar maakte het nog praktischer en vooral hipper en kleurrijker. Mijn opleiding als modeontwerper kwam goed van pas want daar kwamen ook weleens niet-alledaagse ontwerpen aan bod. Stilaan kreeg mijn modecollectie meer en meer vorm.“

“Een van mijn eerste ontwerpen was een cape om over een rolstoel te
draperen en zo het maximaal te beschermen tegen koude, regen en wind

 

Felle kleuren, leuke motiefjes, zachte materialen
“Een van mijn eerste ontwerpen was een cape om over een rolstoel te draperen en zo het kindje maximaal te beschermen tegen koude, regen en wind. Ondertussen heb ik een collectie met onder meer jassen, rolstoelcapes, slabbetjes, zeversjaaltjes, handschoenen die ze niet kunnen uittrekken… Alle ontwerpen zijn gemaakt uit stoffen in felle kleuren met leuke motiefjes en zachte materialen. Bovendien is alles aangepast aan de noden van de kinderen. De slabben bijvoorbeeld zijn extra groot zodat hun hele lichaam is bedekt. De sjaaltjes zien er hip uit en de jassen hebben drukknoppen aan de bovenzijde zodat je ze gemakkelijk aan en uit kunt doen.”

Feed back is heel belangrijk
“Samenspraak met ouders vind ik heel belangrijk en gelukkig waren mijn eerste klanten heel geduldig en gaven ze me de tijd om te oefenen zodat alles nog verfijnder en praktischer kon. Hun feed back is dan ook heel belangrijk want het zijn zij die dagelijks geconfronteerd worden met de ongemakken. Vaak zijn dat kleine details waar je tijdens het ontwerpen niet bij stilstaat. Soms sturen ouders me achteraf bruikbare tips door, waardoor ik sommige stukken nog kan verbeteren.

De noden verschillen ook van kind tot kind en zelfs van ouder tot ouder. Rosa bijvoorbeeld heeft heel wat aangepaste hulpmiddelen nodig in haar dagelijkse leven. Ze zit in een rolstoel, gebruikt pampers, draagt een sonde en gebruikt rijglaarsjes, een handspalk, bril, korset… Het zijn allemaal hulpmiddelen die heel erg nodig zijn maar ervoor zorgen dat gewone kledij niet altijd past of dat je er zo hard aan moet trekken en wringen om ze aan te krijgen, dat ze wel heel snel stuk gaan. Daarom zijn mijn ontwerpen vaak maatwerk. Die uitdaging om te blijven experimenteren tot ik een gepaste oplossing voor een probleem heb gevonden, vind ik heel fijn.”

“Ik blijf experimenteren tot ik een gepaste oplossing voor een
probleem heb gevonden.”

 

Verzwaringsmiddelen geven een veiliger gevoel
“Het idee komt uit Nederland ,maar geraakt ook hier meer en meer bekend. Zoals men vroeger huilbaby’s vaak inbakerde om ze een veiliger gevoel te geven, heb ik nu een collectie dekens, slaaptunnels, knuffels zo ontworpen dat het kind zich volledig omringd en daardoor veiliger en minder angstig voelt. Men spreekt dan van verzwaringsmiddelen als ondersteuning bij sensorische informatieverwerking. We kennen allemaal de vijf zintuigen waarmee we zien, voelen, ruiken, proeven en horen. We hebben ook twee ‘verborgen’ zintuigen: ons evenwicht en ons houding- en bewegingszintuig. De informatie die je vanuit je zintuigen ontvangt, wordt in de hersenen verwerkt en die sturen vervolgens je handelen aan. Dit wordt sensorische informatieverwerking genoemd. Hierin kunnen zich problemen voordoen. Op een schooldag krijgen kinderen erg veel prikkels te verwerken. Dat is op zich al een hele klus, maar zeker voor kinderen die problemen met de sensorische informatieverwerking hebben. Een verzwaringsdeken zorgt voor minder stress, een betere nachtrust en meer energie overdag, ook voor volwassenen.”

Die confrontatie met de wereld van kinderen zoals Rosa, waarvan de meeste mensen geen benul hebben, was best heftig. De ontmoeting met die kinderen en hun ouders maakte een enorme indruk op mij. Ik werd er niet alleen heel stil van, maar ook heel nederig.”

Meer informatie: www.friendsofrosa.be