Hoe gaat het met jou?

Hoe hebben mensen met een chronische ziekte deze crisis tot nu toe ervaren en wat betekende dit voor de zorg die zij nodig hadden?
We vroegen het aan het Samana Panel. Een groep bestaande uit meer dan vierhonderd mensen met een chronische ziekte of fysieke beperking.

Hieronder brengen we je graag een korte samenvatting met de meest opvallende resultaten. De bevraging leverde echter een pak meer aan informatie en signalen op. De werking belangenbehartiging van Samana gaat hier verder mee aan de slag.

Onzekerheid en angst

Een grote meerderheid (65%) van de Samana-panelleden geeft aan onzeker te zijn over wat de toekomst zal brengen na deze crisis. Omwille van een kwetsbare gezondheid is er ook veel ongerustheid over het risico om besmet en ernstig ziek te worden. Daarom geven panelleden ook aan zich te storen aan anderen die zich niet aan de regels houden.

Sociaal contact

Een meerderheid van de panelleden geeft aan vlot contact te kunnen houden met familie en vrienden via digitale weg en telefoon, dat is positief. Maar het fysiek contact, het kunnen afspreken met anderen, de kleinkinderen zien, … werd erg hard gemist.

“Sociaal isolement is maar al te goed bekend bij mensen met een chronische ziekte, dat hoeft verder geen uitleg. Hopelijk ervaren beleidsmakers het nu zelf eens.”

Het valt ook op dat een meerderheid van de panelleden aangeeft zich zinvol te kunnen bezighouden thuis en vooral buiten komt om wat te bewegen. Ook dat is positief! Al is het dan vanop afstand, maar tijdens een fietstocht of wandeling een bekende tegenkomen doet duidelijk deugd! Maar dit heeft ook een keerzijde. Ook omdat er zoveel mensen gaan wandelen en fietsen, zeker met het mooie weer, blijven een heel aantal kwetsbare mensen binnen omwille van de angst om besmet te worden, 45% geeft dan ook aan thuis te blijven en enkel buiten te komen als het moet.

“We komen samen om 20u om te applaudisseren en daarna maken we nog een praatje op veilige afstand dit doet deugd zeker als alleenstaande.”

Eenzaamheid

Het is reeds langer bekend dat mensen met een chronische ziekte zich vaak eenzaam voelen. In het nieuwe beleidsplan van Samana is het dan ook een prioriteit om hierrond te werken. Dit is dus zeker niet nieuw, maar deze coronacrisis heeft het probleem van eenzaamheid bij mensen met een chronische ziekte nog verscherpt. Bijna 32% geeft specifiek aan zich eenzaam te voelen tijdens deze crisis. Maar nog opvallender, wanneer we vragen naar de impact van deze crisis op de normale activiteiten geeft meer dan 41% aan geen verschil te ervaren, omdat ze weten wat sociaal isolement voor hen betekent. En 37% heeft nood aan een goed gesprek.

“Voor Corona zat ik al in sociaal isolement, vanwege mijn gezondheidssituatie, nu is het nog erger, de weinige mensen die ik zag, vallen nu ook weg en eens op Messenger is hetzelfde niet”

“Door de loc down voel ik dat ik behoefte heb aan dagelijks sociaal contact, iets waar ik mij niet bewust van was. Ik mis het om een praatje te kunnen maken met andere mensen. Ook als ik met de hond ga wandelen. Vroeger maakte ik gemakkelijk een praatje met andere hondeneigenaars maar nu loopt iedereen van elkaar weg en is er nagenoeg geen sociaal contact.”

Zorg

Meer dan 40% heeft tijdens deze crisis een telefonische- of videoconsultatie gehad met een arts. En de ervaringen daarmee zijn voor de meerderheid positief. Dit zal hoe dan ook iets zijn dat na deze crisis nog meer structureel zal gebruikt worden. E-gezondheid is dan ook het thema dat we in komende panelbevragingen nog verder zullen bekijken.

Ondanks het groot aantal consultaties op afstand geeft meer dan 60% aan dat de voorbije periode afspraken bij de arts of in het ziekenhuis werden geannuleerd. Maar de grote meerderheid van de respondenten maakt zich daarover niet al te veel zorgen.

Meer informatie over het Samana Panel vind je op deze pagina. Wil je zelf ook deel uitmaken van het panel en jouw stem laten horen? Schrijf je dan nu in via deze link.